Pierwsze niezależne polskie drużyny harcerskie powstały w Montrealu w latach 1948-9. Jednostki składały się z młodzieży przybyłej z Polski do Kanady po II Wojnie Światowej poprzez różne kraje. Prowadzili je instruktorki i instruktorzy przedwojennego Związku Harcerstwa Polskiego, między innymi druh hm Czerwiński. Działały drużyny wędrowników, wędrowniczek (im. Z. Chrzanowskiej – drużynowa Wanda Ziółkowska) i gromada zuchowa (drużynowa sam. Krystyna Martusiewicz). Powstał też krąg starszoharcerski pod nazwą Morskie Oko.

Pierwsza akcja letnia odbyła się w miejscowości North Hatley (Quebec) w 1952, łącząc harcerstwo z Ontario i Quebec. Odbyły się obóz i kolonia zuchowa. Komenda składała się z członków kręgów „Tatry” (Toronto) i „Morskie Oko” (Montreal).

We wrześniu 1952 roku powstała Komenda Chorągwi Harcerek w Kanadzie, a w sierpniu 1953 Komenda Chorągwi Harcerzy, oficjalnie zarejestrowany w ZHP działającym poza granicami kraju (z siedzibą w Londynie, w Anglii).

W latach 1953-5 powstały w Montrealu Hufiec żeński „Ogniwo” oraz Hufiec męski Orlęta. Pierwszą Hufcową była phm Danuta Sznajder, a Hufcowym hm Kazimierz Milej. Założone zostało Koło Przyjaciół Harcerstwa w 1954 roku.